Mirka Szychowiak
Mirka Szychowiak: Aniołku
To dziwne, kiedy ktoś nazywa cię naszym aniołkiem; leżysz na dwóch złączonych fotelach, bo jak cię w nocy przywieźli, to akurat nie było wolnych łóżek. Spałabyś i spała, ale się nie da. Szuszuszu ? sznury miękkich kapci froterują korytarz, z przerwą na jeść i pić. Wyjść stąd
Mirka Szychowiak w Tajnych
Tajne Komplety znów nadają. W środę, 24 listopada o godz. 18.00 Mirka Szychowiak z obstawą. W Przejściu Garncarskim 2. Proszę nie płakać, Jeszcze się tu pokręcę. Zamiast broni rozkładanie i składanie rąk z zawiązanymi oczami (Jestem dziś w świetnej formie – nie każ/ mi strzelać). Księżycowy pył
Mirka Szychowiak: Wzgórze Olgi
Błogosławione królestwo śmieci. Dzielnice pudeł, osiedla tekturowych walizek, mroczne szafy, jak teatry ogłaszające plajtę. I szuflady, niby suknie, blisko ciała – rozpinane czule. Patrzę na nią i czekam, żeby sobie przypomniała, wskrzesiła już niewidzialne, a jeszcze wyczuwane; tylko tutaj, na wzgórzu niewyśnionych do końca snów. Zamknięta na
Mirka Szychowiak: Spotkanie
To jeszcze jeden obrazek, który lubię odkurzać. Dzisiaj, gdy śnieg nad poziomy sypie i sypie, odśnieżam myśli dla tamtej remizy strażackiej, wypastowanej jak świąteczne buty dziadka Janka. Zabawy z orkiestrą na takim zadupiu to było naprawdę coś – zapalały się nieliczne lampy na drodze, zamiatanej z czcią,
Mirka Szychowiak: Postoje
A ty się skąd tu wzięła mileńka? Z zachodu? Ta usiądź i gadaj tu dziadkowi, co cię do naszych Doktorców przygnało. Chrabąszczów szukasz? I taki kawał drogi ty przyjechała za nimi? Chabrów, zajęcy też? Na co ci tego dziecinko szukać, toż to żadne skarby. Popytamsie Jaśka od
Mirka Szychowiak: Moja Tola
? Nie wierzę, że mój Antoś nie żyje ? powiedziała babcia.
Nie ma wątków księżycowych: wywiad z Mirką Szychowiak
Jacek Bierut: Mirko, po pięciu latach milczenia, po pięciu latach od debiutu, publikujesz nagle dwie książki poetyckie jednocześnie. Skąd się bierze ta obfitość?
Mirka Szychowiak: koło; pisk
pisk Ubywa wody, dni coraz bardziej śmiertelne, krajobrazy płaczą samotnie. Kto będzie szczepił i rozsiewał tę moc, zbierał krople, dlaczego nie ja? Niczego nie można podzielić na pół, nic już nie chce być całe i żywe. Co było moje, ktoś zabrał bez pytania. Rzeczy znalezione, tylko to
Mirka Szychowiak: Obok
Szum w plątaninie żył, wokół plantacje ścięgien; ciało zapięte na ostatni guzik nie pozwala zobaczyć, co się w sobie dzieje.