Grecki kontekst mitologiczny uzupełnia litewskie dane i pozwala lepiej zrozumieć ich znaczenie: podczas „miodowego miesiąca”, młoda mężatka, która jest nymphe naraża się na nieuchronne niebezpieczeństwo przekształcenia się z pszczoły w trutnia (kephen), czy w przeciwieństwo pszczoły, mięsożernego, dzikiego, zdolnego do wszelkich ekscesów, pożerającego miód, pragnącego wytarzać się w „miodzie trutnia”, tą nazwą Platon określał wszystkie przyjemności ciała i żołądka. Przy te okazji należy przypomnieć podstawowe znaczenie dobrze znanego mitu i Orfeuszu: wszystkie nieszczęścia Orfeusza i Eurydyki rozpoczynają się w chwili, kiedy Orfeusz, młody małżonek, zapominając, że jest prawnym mężem Eurydyki, a nie jej kochankiem, grzeszy nadużywaniem „miodu”, doprowadzając swoją młodą żonę do zbrodni przeciw prawom ludzkim i boskim.

Młoda marti jest zagrożona nie tylko ze względu na fakt wybujałych stosunków między nowożeńcami, ale również przez mężczyzn z jej otoczenia, którzy nie mogą pozostać obojętni na niepokojącą obecność młodej mężatki. (…) Wiemy, że Aristajos zakochawszy się w młodej żonie, czyli Eurydyce, stracił swe pszczoły. Wydaje się, żę w dawniejszych czasach cudzołostwo było na Litwie karane dużo surowiej. Oto jak S. Daukantas, historyk i etnograf epoki romantycznej, opisuje egzekucję przeciwnika, który „łamał” plastry miodu czyjegoś ula: „Ci, którzy niszczyli czyjeś ule, , czy było to we wsi, czy w lesie, byli przybijani za pępek do ula i smagani rózgą dotąd, aż wyszły z nich wszystkie wnętrzności”.

[w:] A.J. Greimas, O bogach i ludziach. Studia z mitologii litewskiej, przeł. B. Marszalik, Wydawnictwo Marek Derewiecki, Kęty 2007.