Nowa książka Marcina Mokrego ukazała się w październiku 2025 nakładem Fundacji im. Tymoteusza Karpowicza. Książka dostępna w księgarni Tajne Komplety.

Mokry tworzy coś, co można by nazwać „post-industrialną sielanką solarpunkową” – hybrydą rozpaczy i pragnienia, w której krajobraz składa się z blizn i światłowodów, a nadzieja pulsuje w oddechu współobecności.

To poemat, który działa jak ekopoetyckie laboratorium pamięci i przyszłości. Jego język rozsadza linearność, używając powtórzeń, szczelin, deformacji, które oddają szamotanie w świecie po katastrofie: ekologicznej, technologicznej i rodzinnej. Nadzieja w tym zapisie nie jawi się jako utopijny horyzont, lecz jako ruch języka, który wciąż na nowo podejmuje próbę uchwycenia przyszłości – niespełnionej, ale możliwej. Solarpunk w jego wersji to nie radosna utopia, lecz recykling ruin: lampy wyrastające z ziemi, żarna światłowodów, pejzaż pokryty plastikiem i popiołem. Z kolei tradycyjna sielanka zostaje rozbita – natura mówi głosem zaszumywanym przemysłem, pamięta ból i przemoc. Poemat odsłania, że żyjemy w epoce, w której nadzieja może mieć formę jedynie migotliwą: jako wspólne nawoływanie, jako czułość w ruinach, jako solarny przebłysk w ciemności.

Wydawca: Fundacja na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza

Wrocław, 2025

ISBN: 978-83-971914-3-3

Marcin Mokry, ur. w Gliwicach, poeta, projektant i animator życia literackiego. Ukończył studia filozoficzne w 2006 na Uniw. Sl. Od 2015 kurator sceny literackiej na Slot Art Festivalu. W 2017 wydał pierwszą ̨ książkę poetycką „czytanie. Pisma” (red. J. Kornhauser) uznaną za „jeden z najoryginalniejszych debiutów ostatnich lat”. W 2019 wydał drugą ̨ eksperymentalną książkę poetycką  „Świergot” (red. K. Siwczyk) w której, „poezja rozkwita w momentach skrajnej redukcji i zanikania języka na rzecz nieludzkiego, wszystko zalewając̨ ego szumu (jak z Levinasa, ale też Celana)” . Książka była nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia. Od 2020 roku współpracownik Ośrodka Badań nad Awangarda ̨ UJ. Za wydaną  w 2022 roku trzecią książkę „żywe linie nowe usta” (D. Kujawa) otrzymał Nagrodę Literacka ̨ im. Wiesława Kazaneckiego. Poza pisarstwem zajmuje się ̨ projektowaniem i produkcją filmów. Od 2019 realizuje wraz z
Karoliną Wiśniewską  inicjatywę  kulturalno- społeczną ̨ „Dings”, polegającą  na współprojektowaniu wraz z mieszkańcami sylwy – subiektywnego atlasu miejsca zamieszkania.  Mieszka w Rachelanach, k. Sejn.

———————————————————–

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego