Germaine Dullac kręci pierwszy film oniryczny

Germaine Dullac (1882-1942) nie była pierwszą kobietą, która zajęła się realizacją filmów i parała się krytyką filmową. Jednakże pierwszą, którą odnotowali zarówno historycy kina, jak i historycy myśli filmowej. Punktem wyjścia do jej działalności twórczej i krytycznej był teatr – pisała sztuki (na przykład L’emprise z 1908 roku) i recenzje ze spektakli. W filmie zadebiutowała w roku 1916 (Géo, le mystérieux), później była nie tylko reżyserem, ale i producentką swoich filmów,  które – jak  wielu jej kolegów – inwestowała własne środki. Historycy wiążą jej nazwisko z kilkoma trendami w obrębie awangardy: impresjonizmem (Uśmiechnięta pani Beudet, 1923), surrealizmem (Muszla i pastor, 1928, uznawana za pierwszy film oniryczny), oraz tak zwanym czystym kinem (Płyta 957, Temat z wariacjami, 1929). Później zaniechała realizacji własnych filmów, pracując przy kronikach filmowych.

Alicja Helman, Jacek Ostaszewski, Historia myśli filmowej, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2007.

Muszla i pastor, silwuple: