Wojciech Brzoska
Klepsydra
?gdzie mieszka cień ??- zapytało dziecko
zmieniając się w starca
w każdym z nas
podobno wszystkie wiersze masz
o dojrzewaniu: w autobusie, tramwaju, łóżku,
a deszcz robi ci dobrze
na włosy
pytasz ile właściwie mam lat
a ja za nic nie potrafię się teraz doliczyć
i nie wiem jak długo może
to jeszcze trwać
prezent zazwyczaj dostaje się pod choinką
w postaci ciosu
zaczyna się niewinnie
podniesionym głosem
na nastolatkę
która po paru metrach
starsza o kilka lat
zbiera z ulicy swój roztrzaskany
świat
szuka pamięci
tam i z powrotem
gasnąc na naszych oczach
stapia się z tłem niczym ołów
ciążąc ku dołowi
tam gdzie wczoraj skosił cię sierp
bladego księżyca dzisiaj skalpuje
słoneczna przeszłość
od lat wyprowadzam się od ciebie
tuż obok twoich okien
żeby zza rogu
móc obserwować
ile mojego cienia
zamieszkało w tobie
i dokąd on zmierza
kiedy czarny kot
wygląda przez okno
dzwonię do ciebie
i przestrzegam
przed starszą kobietą
która idąc ulicą wciąż na kogoś krzyczy:
?mogę zrobić tylko pięć kroków,
tylko pięć kroków w roku?
ostatnio odwiedzam
cię tylko wtedy
kiedy cię nie ma
otwierają mi nasi sąsiedzi
a ja po kryjomu
wyrzucam stare śmieci
podobno to wina
pięciu zmysłów
choć tak naprawdę nie mam pojęcia
co to właściwie znaczy
że mamy wszystko podane na tacy
no chyba że kwarc
w jakiejś klepsydrze
która nas z czasem
tak czy inaczej podpisze
i chyba tylko to się liczy
jak słynne zdanie:
?gdybym zamieszkała
na plaży nauczyłabym
mówić piasek?
kto powie więcej?
Wojciech Brzoska ? ur. 1978 r. Poeta, autor tomików: Blisko coraz dalej (2000), Niebo nad Sosnowcem (2001), Wiersze podejrzane (2003), Sacro casco (2006), przez judasza (2008) oraz współautor płyty NIE-takty (2008). Jego wiersze tłumaczono na angielski, niemiecki, czeski, słowacki, słoweński i serbski. W przygotowaniu kolejna książka poetycka zatytułowana Drugi koniec wszystkiego.
Poproszę o więcej