Krzysztof Bąk: Wiersze

ffffound.com

oddani bliscy

poznasz nas po szlaku śmierci lub innej muzyce.
gotowych na niekończące się zdrady, z bólami podbrzusza,
całym stresem dzielnicy skumulowanym pod sercem.

a potem pokażą ci nasze pokoje. i chociaż mieliśmy
niczego nie mówić, opowiemy wszystko: co tkwi
za plakatem? co czyni tę wypukłość jeszcze bardziej

ważną, owiniętą przez dłuższą chwilę ramieniem naszej
uwagi? i co jeszcze bardziej świadomie chcielibyśmy
robić? spotkania na parkingu muszą się teraz zakończyć.

poznasz nas po piosenkach nuconych sobie przed snem.
każda z leżących osób robi to trochę inaczej,
co nikomu nie pozwala zasnąć i delikatnie niszczy

to cośmy tu sobie wybudowali. z całym tym stresem,
tańcem, poszturchiwaniem się na zimnych przystankach
moglibyśmy dać już spokój. zakończyć te spotkania.

jednak poznasz nas też po fatalnym stanie dłoni,
chociaż nikt z nas nie pamięta źródeł okaleczeń
i pierścionków. jakbyśmy byli pobici i wynagrodzeni

tanią biżuterią. co jeszcze sobie nakupowaliśmy?
trzeba przeszukać mieszkanie, może przez te lata
nikt z nas nie podlał kwiatów, które coś tam znaczą?

transmisja

na początku wybrałaś dla mnie imię. i szelest
zdecydował, a szum rzeki poprowadził dalej.
pamiętam, że wchodzenie na twoje ramiona
było łatwe, i widok na boisko był jedyny, cały.

odtwarzacz wciągnął wszystkie taśmy, mieszają
się nagrane święta i seriale. zdjęcia pokrzywione
na rogach mogą jeszcze kaleczyć, więc zabierz
je z rąk innych dzieci. i włącz to co znalazłem.

patrz, to moja komunia, gdy już wysuwam język,
i obraz się zmienia. jest mecz, tracimy bramkę
z karnego, po tym jak po prostu złapałem
piłkę w ręce, nie wiedząc gdzie jestem.

Krzysztof Bąk – urodzony w 1984 r. w Ostrowcu Św. poeta. autor książki „Znaki wodne” (Staromiejski Dom Kultury, 2007). laureat nagrody im. K. Iłłakowiczówny (2007). nominowany do nagrody Silesius w kategorii debiut (2007). pracuje i studiuje. obecnie przebywa w Warszawie (2003 – …)