Maciej Gierszewski: Bonowicz, poeta

ffffound.com

Czy poeta ma jakieś obowiązki? Obowiązki wobec kogoś? Kogo? Czy poeta coś musi? Co musi, jeśli musi? Czy fakt bycia poetą, do czegoś go zobowiązuje? Do czego? Ktoś nałożył na niego jakieś zobowiązania? Kto nałożył na niego jakieś zobowiązania? Sam podpisał na siebie wyrok? Podpisał lojalkę? To przymus, czy imperatyw twórczy? A może osobiste zobowiązanie? Czy poeta ma prawo do swojego zdania? Może wygłosić swój komentarz? A może powinien być jedynie niemym świadkiem zdarzeń i wydarzeń? Poeta ma stawiać pytania, czy na nie odpowiadać? Musi przed kimś odpowiadać za swoje słowa? Komuś się spowiada?

1. Poeta patrzy.

Zegarki były z oczami jak wszystko w gułagu
z każdej szpary patrzyło na nas zamarznięte oko.

(?Mój sen z zegarkami?)

Poeta musi patrzeć. Poeta przygląda się
wpatruje nawet gdy odwraca wzrok
jest poetą. Poeta nie może
zamknąć oczu. Wewnątrz
ma drugie oczy ale
czy one wystarczą? Nie, nie wystarczą.

(?Poeta?)

2. Poeta notuje.

Krążyła wokół skał. Nie czuła się pewnie.
Nie podobało jej się że siedzę na brzegu obserwuję robię notatki.
Denerwowała ją ta srebrna skrzynka w moim ręku.
Była zazdrosna gdy spojrzałem w stronę mew.
W końcu odpłynęła. Ja też musiałem już iść.

Nie chciałem niczego opisywać. Samo tak wyszło.

(?W zatoce?)

Nie wiadomo czy drzewo przetrwa zimę.
Dwa najbliższe połamała wichura.
Pozostałe odsunęły się czekają co się stanie.

Samotne drzewo. W tle dom. W domu otwarte okno.
Nie ma czym grzać więc trzeba grzać jesiennym dniem.
Jak długo się da. (?)

Co to jest historia? Nie myślałem o tym wcześniej
a teraz pytam: co to jest historia?

(?Ogród?)

3. Poeta czyta.

Wypadł mi Byron z Lowella. Czasem przechowuję coś bez sensu.
Może chodzi o wiersz ?Do Franka Parkera? i to spostrzeżenie
że przeszłość zmienia się bardziej niż to co jest. Bo przecież
już nie czytuję Lowella. Więc ta broszurka z Byronem
to raczej zaznaczenie. Tak, na wiele sposobów
zaznaczałem już to co chciałem zapamiętać
i nie pamiętam. Ale mam zaznaczone.

(?Sposób?)

4. Poeta jest w świecie.

Skoro społeczeństwo nie ma
już nikogo komu mogłoby zaufać
wybiera mniejsze zło. I zawsze
jest tak samo: mniejsze rośnie
i staje się ciężarem nie do udźwignięcia.

(?Komentarze?)

5. Poeta pamięta historię.

Nachyla się nad stołem i widzę na jego piersi
mały stalowy krzyżyk który zaplątał się we włosy.
A potem na fotografii jesteśmy parą niezgrabnych gołębi
które podają sobie uratowaną z potopu gałązkę.

(?Powstaniec?)

6. Poeta wierzy.

A przecież znałem drogę znałem tego
który był drogą. Przecież widziałem jak schodził
ze wzgórza ze zmiętą gwiazdą w dłoni
i jak wszystko zerwało się
w jednej chwili. Do głowy by mi nie przyszło
że trzeba to rozumieć
żeby pójść.

(?Tatuaż?)

Poeta gdy inni śpią
nie śpi. Czuwa. Nad wielkim okiem
które nie należy do niego.

(?Poeta?)

Wojciech Bonowicz, ?Polskie znaki?, Biuro Literackie, Wrocław 2010.