Author Archive

Rozpoczynamy krótki, okolicznościowy cykl wpisów, który zapowiadaliśmy. Związany z mistrzem bobrowania, człekiem, który wiedział, co to gawra, i autorem ładnych kilku udanych dzieciństw – spędzonych przez pacholęcia przy jego książkach.

Ani Drotkiewicz, ani Dukaj. Ani Koszałka. Ani Borczuch, ani Wysocka. Ani Kulka, ani Pustki. Paszporty powędrowały do reszty.

Plamy wysychają szybciej niż myślisz. Woda prawie nie nadaje się do picia. Okoliczności zmusiły mnie do korzystania z dnia aż do północy. Równocześnie z sąsiadką po drugiej stronie ulicy zdjęliśmy firanki do prania. Parapet podkreśla nagość okna chociaż tak naprawdę sięga jeszcze dalej. Kolejny raz zmieniam krajobraz.

Dziewczątko ma z piętnaście lat. Prowadzi mnie w biedny zaułek; na ciemne pięterko. I ciągle powtarza: czy dasz, gospodin pięćdziesiąt kopiejek. Otwiera drzwi do izby, a tam siedzi ojciec ? stary dorożkarz. W tym kitlu, z numerem na karku; siedzi i reperuje chomąto.

Jest taka mgiełka smutku, która cię otacza, przenika, nasiąkasz nią jak chloroformem, jak zapachem brudnej bielizny, obojętnie, gdzie się znajdujesz, na którym zakręcie życia, i czy to jest szczytowanie, czy lot, a może upadek bądź przewidywanie upadku.

Kto nie widział sceny z licytacją domu Stroszka (Werner Herzog, 1977), nie będzie miał najmniejszego pojęcia o tym, co musiał czuć Ian Curtis przed się powieszeniem. Przynajmniej tak przekazuje tę sytuację film „Control”.

*** Ilonie czy mam na ciebie alergię, szczepiono mnie tobą? i czym jesteś – piekąca raną? pięknem kurzu w nozdrzach?