Author Archive
Michał Krawiel:Żadna Kalifornia nie jest ostatnią Kalifornią (cz.1)
And all God’s angels beware, And all you judges beware Joy Division 1 Raz na pół godziny przejedzie jakiś samochód. Straszne zadupie wokół. Ulica z początkiem i końcem, ale nic poza tym. Nawet do Warszawy się nią nie dojedzie, a tym bardziej gdzieś dalej. Na przykład do
Paweł Priażko: Tęcza w moim domu (cz. 3)
(Czas teraźniejszy. Wykładowca stoi w audytorium koło okna. Patrzy na zegarek. Ktoś stuka do drzwi). WYKŁADOWCA: Wejść!… O, a kto cię tak?… WŁADYSŁAW: (wchodzi z bukietem kwiatów) A tak, upadłem… WYKŁADOWCA: A gdzie drugi bohater? WŁADYSŁAW: A co, nie przyszedł? WYKŁADOWCA: Jak widzisz. WŁADYSŁAW: Dziwne. Umawialiśmy się.
Historia seksualności: gwałtowność aktu
Kiedy Platon opisuje w Filebie skutki rozkoszy w nierównej proporcji wymieszanej z cierpieniem, myśli o aphrodisia: „A o wiele większa domieszka rozkoszy napina go i rzuca niekiedy; człowiek sie różnymi kolorami mieni, różnorakie wykonywa ruchy, prze dziwne słychać westchnienia, odchodzi od zmysłów i krzyczy jak głupi… I
Jacek Gutorow: Wiersze
Na przykład W tym, co mówisz, jest wiele prawdy: na chwilę przed zmierzchem niektóre drzewa cichną i oddają cienie bardziej przebojowym sąsiadom, którzy potrafią się znaleźć w każdym zakątku sadu. Na przykład tamta jabłoń. Wiesz, ile dni przesiedziałem pod nią niezauważony? Chodziło się tędy i owędy, mrucząc
Przebieżka: Bierut po Bartisie
Nowa inicjatywa – dział szybkich przebieżek pod wąs mniej lub bardziej współczesnej literatury, o której mówi się, albo się powiedziało za mało. W pierwszym mityngu: Jacek Bierut spotyka Atilę Bartisa.
Siedem piątek z Bartkiem Chacińskim (4)
Czwarta siódemka, czyli już bardziej bliżej niż dalej do końca jednego z lepszych zestawień muzycznych roku 2009 w polskiej, proszę ja Was, sieci. Żeby zadość uczynić własnym autorytarnym, dyktatorskim i totalitarnym zapędom, zdecydowanie obstaję w tej piątce za człowiekiem, który lubi zamieniać różne rzeczy w złoto. Ale
O wciskaniu kitu (Blaga)
BLAGA: Oszukańczo fałszywe przedstawienie – ocierające się o kłamstwo, szczególnie poprzez pretensjonalną wypowiedź bądź działanie – własnych myśli, uczuć lub stanowiska mówiącego.
Wioletta Grzegorzewska: Wiersze
Róż w szarym Widok zamrożonych pstrągów w kuchni przenosi mnie tam, gdzie po zimie tysiąclecia gwałtowny marzec łączył strumienie w kręgi, niszczył oziminy i groble, wypluwając ryby, które teraz topnieją w sztucznym świetle. Na szarych łuskach widoki nabierają barw: oka studni, w nich niebo pozbywa się różu;
Paweł Priażko: Tęcza w moim domu (cz.2)
(Mieszkanie wynajmowane przez Wadima, Julię i Pawła. Julia umalowana i ubrana, układa włosy suszarką. Wadim, w samych majtkach, całuje Julię w ramię. Julia delikatnie się odsuwa. Wadim obejmuje ją). JULIA: Umm… (uwalnia się z objęć) Jesteś taki nienasycony, Wadim. WADIM: To źle? JULIA: Czasem… Nie gniewaj się.
Krytyk jako pisarz. Pisarz jako krytyk (cz.2)
I znów trochę krytycznie. Druga część nowego, czyli jeszcze świeżego cyklu o już nie tak do końca świeżych rzeczach. Krytyk jako pisarz. Pisarz jako krytyk. Jako brzuchomówca. Krytyk jako truposz. Jak coś, pierwszą część znajdziecie tutaj.