Recenzje
Natrętny motyw tęczy – o „Pozytywkach i marienbadkach”
Na początku czerwca 2009 roku, z okazji pięćdziesiątych urodzin poety, Biuro literackie wydało „Pozytywki i marienbadki”.
Faszysta od środka – czyli Littell czyta Degrelle?a
?Suche i wilgotne? to quasi-naukowa publikacja autora, który zasłynął jako autor monumentalnej powieści o losach oficera SS pt. ?Łaskawe?. Tym razem Littell nie zajmuje się tworzeniem opowieści, ale korzystając z pracy Klausa Theweleita, używa jego aparatury pojęciowej, aby przeczytać autobiograficzną książkę Leona Degrelle?a, dowódcy walońskiego oddziału walczącego
Centrum likwidacji puenty – rzecz o Siwczyku
Czy ten szkic potrzebuje motta? Temu szkicowi motto przysługuje. Motto in blanco, motto na okaziciela. Bo przecież nie przypadek przywiódł w to miejsce kilka wersów z wiersza Andrzeja Sosnowskiego: Weźmy teraz na warsztat koniec wszystkich rzeczy. Na koniec języka. Ale bez histerii (Dożynki[1])
Anna Chau Chau kontra Cracovia – o „Moim pierwszym samobójstwie” Pilcha
Jerzy Pilch jest prawdziwym mistrzem słowa. Jego książki cechuje swoista ?pilchowość?, którą zdefiniować można jako specyficzny, ironiczny styl pisania, towarzyszący groteskowym ujęciom rzeczywistości. Autor w każdej ze swoich książek (albo prawie każdej) serwuje czytelnikowi prawdziwe akrobacje stylistyczne, wprowadza go do subiektywnego świata alkoholika czy pisarza i z
Między krytykiem, rynkiem a plebanem (i całą resztą)
Dyskursy naukowe nałogowo uśmiercają. Pewnie nikogo już nie dziwią kolejne obwieszczenia o świeżo upieczonych (momen omen) nieboszczykach. O czym, do licha, mówię? Kilka przykładów. Otóż dawno temu padł Autor ? ale nie jak Janek Wiśniewski, ten z ballady, od milicyjnych kul. Autor padł śmiercią naturalną – obwieścili
Życie mocniejsze niż los – o ?Życiu i losie? Grossmana
W tym roku ukazała się u nas słynna powieść Wasilija Grossmana pt. ?Życie i los?, kolejny dowód na to, że literatura to narzędzie najlepiej rozkładające każdą totalność. Napisana z iście tołtojowskim rozmachem, odwołuje się do wspaniałych tradycji rosyjskiej prozy, całkowicie obok swego czasu i jednoczenie nad nim,
Niepowtarzalność marek papierosów – o Stasiuku i „Babadag”
Joanna Winsyk Kloszardzi, pijacy, złodzieje z siłą lwa wkroczyli do panteonu bohaterów utrwalanych na kartach polskiej prozy. Niezwykle często zdarzają się więc portrety alkoholików, przestępców lub przedstawicieli grup reprezentujących inne obszary patologi społecznych. Przykładowo przywołać można prozę Daniela Odiji czy Sławomira Shuty. Warstwy te, które w tradycji
Buszująca w zbożu – o „Biegunach” O.Tokarczuk
Kolejna książka Olgi Tokarczuk i kolejny sukces ? duża poczytność, pozytywne recenzje, nagroda Nike.
Come back na Miłoszu – o „Wygrzebanym” MLB
Jacek Bierut Książka jaka jest, niby każdy widzi. Słownik tak to tłumaczy: pewna liczba złożonych, zbroszurowanych i oprawionych arkuszy papieru, zadrukowanych dziełem literackim, naukowym lub użytkowym. Niby wszystko się zgadza (zgadzało), aż pewnego dnia (akurat spadło dużo śniegu) przyszedł do mnie listonosz, który zazwyczaj się spieszy i
Now, tell me ya story, bro – o „Niewidzialnych” M.Marczewskiego
Grzegorz Czekański Mateusz Marczewski, jak by nie patrzeć, wynagrodził Aborygenom dziesięciolecia społecznej niewidzialności ? zastanawiam się w chwilę po odstawieniu jego książki, która, mimo że przeniesiona do dalszego kadru, wciśnięta gdzieś w skupisko innych pozycji oznaczonych znakiem: przeczytane, wciąż zaznacza swoją obecność. Jak dobry aktor drugoplanowy, dajmy